در میان همه روزهای پس از انتخابات سال 88، قیام 9 دی علیه فتنه گران و آشوب آفرینان، نماد دینی و واکنش اجتماعی یک ملت علیه اهانت به فرهنگ اسلامی - سیاسی ایران است. اسلام و فرهنگ عاشورایی که مهمترین نشان و نماد انقلاب اسلامی است در روز عاشورای سال 88 آلوده به اهانت توهین کنندگانی شد که واکنش اجتماعی به این مسئله قیام 9 دی را رقم زد تا نشانی از عذرخواهی یک ملت از صاحب این قیام تاریخی و دیگر شهدای کربلا باشد.

عاشورا عامل و محرک اصلی شکل گیری قیام دینی، انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران بوده است که هر گاه از سوی فتنه گران با خدشه و بی احترامی همراه باشد با واکنش های تند اجتماعی مواجه خواهد شد. عاشورا به عنوان ضامن انقلاب و جمهوری اسلامی ایران، روزها و صحنه هایی را به خود دید که پاک کردن آن نیازمند یک قیام ملی و تاریخی بود.

حامیان شورش های پس از انتخابات 24 خرداد سال 88 سعی داشتند برای پیشبرد اهداف خود همچون سال ها و روز های پیش از انقلاب سال 57 از نمادهای مذهبی بهره بگیرند اما غافل از این بودند که کسانیکه در خیابان ها دست به اعتراض زده اند بر خلاف دوران انقلاب، با عبور از دین، حتی تا اهانت به اسلام و قیام عاشورا پیش خواهند رفت.

اگر بپذیریم که رهبران و حامیان فتنه مخالف اهانت دینی و عبور از فرهنگ سیاسی – اجتماعی ایران بوده اند، نوع رفتار طرفداران آنها در روز عاشورای سال 88 نشان داد که این اقلیت به دنبال مسئله دیگری بر خلاف هویت تاریخی کشور هستند. از این منظر حامیان و رهبران فتنه می بایست خود را از شورش های خیابانی جدا می کردند...

اما آیا چنین رویکردی مورد توجه قرار گرفت یا اینکه حامیان فتنه به راه خود ادامه دادند تا اینکه قیام یک ملت به عذرخواهی از عاشوراییان بپردازد؟ مسئله این است که با وجود 9 دی حتی می توان این نوع عبور از دین اسلام را پاک کرد که از سوی عده ای انجام شد و عده ای دیگر آن را مورد حمایت قرار دادند؟

تا کی باید منتظر عذرخواهی حامیان چنین حرکتی ماند؟ و رهبران فتنه چه زمانی را برای پوزش خواستن از قیام عاشورا و فرهنگ یک ملت انتخاب خواهند کرد؟