نامه جمعی از استادان دانشگاهها
به رئیس جمهور محترم

باسمه تعالی

محضر رئیس جمهور محترم ،

حضرت حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر روحانی
با سلام و تحیت و با احترام فراوان، 

با یادآوری این واقعیت که پس از امضای توافقنامه ژنو، فضای سنگین تبلیغاتی در حمایت از این توافقنامه در کشور شکل گرفت، به گونه ایکه آن را    « فتح الفتوح بزرگ » دولت یازدهم   اعلام نمودند و تاکید  شد که روز انعقاد توافق نامه باید در تاریخ ایران به عنوان «یوم الله» به ثبت برسد و هرکس به جهت مصالح ملی و هدف قرار گرفتن استقلال کشور در بندهایی از این قطعنامه کوچکترین نقدی وارد می کرد، او را در کنار رژیم صهیونیستی قرار می دادند و متاسفانه چنین طرز تلقی حتی از فرمایشات جنابعالی نیز مشهود بود، از اینرو فضا برای سخن گفتن پیرامون این توافقنامه از استادان و نخبگان دانشگاهی گرفته شد.

اکنون با تشکر از اینکه جنابعالی در سخنرانی 92/11/15 خود در جمع روسای دانشگاه ها و پژوهشگاه های کشور اجازه اظهار نظر را به استادان دانشگاه­ها داده­اید ،  به نظر جمعی  از اساتید دانشگاه های کشور مهمترین سئوالاتی که نسبت به این توافق نامه وجود دارد به شرح زیر است  ،  امید داریم که جنابعالی و سایر مسئولین دستگاه دیپلماسی کشور در جهت روشنگری افکار عمومی دانشگاهیان کشور که دغدغه جدی نسبت به پیشرفت علمی  ، حفظ استقلال و جلوگیری از سر خوردگی دانشمندان کشور در حوزه های گوناگون علوم به خصوص دانش هسته­ای دارند ، اقدامات لازم را مبذول بفرمایید.

1.     استحضار دارید که اظهار نظر تخصصی در مورد توافقنامه ژنو، نیازمند اطلاع دقیق از جزئیات آن و توافقات قبل و بعد از این توافقنامه است، متاسفانه تاکنون دستگاه دیپلماسی کشور از در اختیار قرار دادن متن این مذاکرات حتی نسبت به نمایندگان مجلس طفره رفته است.

 به نظر می رسد نامحرم دانستن مردم، نخبگان دانشگاهی و نمایندگان مردم نسبت به این مسئله، اولاً مانع اظهار نظر تخصصی و دقیق خواهد شد وثانیاً محملی خواهد شد برای رواج شایعات گوناگون و به خصوص بستر مهمی برای تشدید جنگ روانی دشمن علیه منافع و مصالح کشور ،  از این رو از جنابعالی انتظار است که دستور در اختیار قرار گرفتن متن مذاکرات برای اظهار نظر علمی و منطقی، را امر به ابلاغ بفرمایید.

2- مهمترین سوالی که نسبت به توافق نامه موجود  در ذهن بسیاری از طبقات گوناگون مردم و بالاخص دانشگاهیان محترم به وجود آمده است این است که چرا میان امتیازات داده شده و گرفته شده توازنی وجود ندارد؟

متاسفانه ایران، در گام اول توافقنامه ژنو، اکثر بخش های هسته­ای کشور  را به حالت متوقف، نیمه متوقف و نیمه فعال در آورده است، از جمله اینکه ایران باید نصف سایت نطنز و سه چهارم سایت فردو را خاموش نگه دارد. راکتور آب سنگین اراک  را نباید راه اندازی نماید.

حق تولید سانتریفیوژ ،  جز در موارد بسیار محدود و برای جایگزینی سانتریفیوژ های خراب شده ،  را ندارد، بخش های مهم  یو سی اف اصفهان باید تعلیق شود، اورانیوم 20 درصد موجود را باید به سطح 5 درصد تقلیل دهد و در مقابل صرفاً بخش بسیار ناچیزی از تحریم ها متوقف می شود و متاسفانه تحریم های اساسی و مهم مشکل ساز نفتی و بانکی به قوت خود باقی خواهد ماند.

توافق شده است که براساس گام نهایی- که طولانی مدت است- تحریم های سنگین نفتی و بانکی و تحریم های ناشی از قطعنامه ­های شورای امنیت برداشته شود ولی چون مدت این زمان طولانی ،  در توافقنامه معین نگردیده است- آن چنان که براساس مذاکرات، طرف غربی ادعا کرده است که این تحریم های سنگین طی 20سال برداشته خواهد شد،  به سبب اعتراض طرف ایرانی، آنها مدعی شده اند که این زمان حداقل باید 2 رقمی باشد.
دو سوال مهم در این رابطه مطرح است . اول اینکه همانطور که در مواقع مکرر بعضی از اعضای محترم هیات مذاکره کننده ایرانی اذعان و اقرار داشته اند،

مقاومت نظام جمهوری اسلامی و مردم مسلمان ایران در طول هشت سال گذشته باعث شد که ایران به یک کشور هسته ای تبدیل شود و همه می دانند برای دستیابی به این هدف هزینه های سنگینی از جمله صرف مقادیر زیادی منابع مالی صورت گرفته است،

آیا دریافت حدود چهار میلیارد دلار از دارایی های بلوکه شده ایران با آن همه امتیازات داده شده که برای آن هزینه های سنگینی صورت گرفته است همخوانی دارد؟

 ثانیاً بر فرض اینکه به جهات گوناگون از جمله نقض عهدهای مکرر طرف غربی، توافقنامه تبدیل به قرارداد  دائمی نگردد و ایران تصمیم بگیرد بسیاری از سایت­ های هسته ای  را به موقعیت قبل از تعلیق در ابتدای دولت جنابعالی برگرداند  ،  هزینه های مالی و زمانی آن چقدر است؟
 آیا این موضوع مهم در هنگام امضا توافقنامه مدنظر دولت جنابعالی بوده است و اگر چنین است لطفاً اعلام فرمایید هزینه های مالی برگشت به وضعیت قبل از توافقنامه چقدر است؟

3.     مسئولین آمریکایی و حتی رئیس آژانس انرژی هسته ای، آقای آمانو ، اعلام کرده اند که علاوه بر موضوع هسته­ای ایران باید نسبت به پرونده موشکی خود نیز پاسخگو باشد، آمریکایی­ها پرونده سوریه و اتهام تکراری حمایت ایران از تروریسم و پرونده حقوق بشر ایران را نیز مطرح کرده اند، متاسفانه دولت فعلی نسبت به اقدام متقابل به خصوص نسبت به پرونده سنگین نقض حقوق بشر آمریکا در جهان و به ویژه در اشغال عراق و بمباران های روزانه کشور­های اسلامی و دیگر کشورها ساکت است که باعث تجری آنها می گردد، در عین حال سوال مهم این است که در مقابل تحریم های ظالمانه که آمریکایی­ها در دست دارند و مرتباً تلاش دارند که دولت جنابعالی را به این جهت تحت ارعاب و هراس «تحریم» قرار دهند، برای رفع این تحریم ها، دستگاه دیپلماسی کشور در مراحل بعدی قرار است چه امتیازاتی به طرف غربی بدهد.

جناب آقای رئیس جمهور ، استحضار دارید که  آمریکایی ها بارها اقرار کرده اند که سرمایه گذاری 10ساله آنها در منطقه به جهت مخالفت و مدیریت جمهوری اسلامی به نتیجه نرسیده است، با توجه به خصومت ذاتی آنها با نظام مستقل جمهوری اسلامی آیا نباید این مسئله مورد توجه دستگاه دیپلماسی قرار گیرد که آنها تلاش دارند شکست های بزرگ خود در میدان های عراق، لبنان، فلسطین و اینک سوریه ،  و  همچنین در میدان پیشرفت علمی کشور  را از طریق وادار کردن ایران به عقب نشینی در موضوع هسته ای و بعداً موضوعات دیگر جبران نمایند.

4.     از جمله مهمترین مسائلی که ذهن اندیشمندان دانشگاهی کشور را به خود مشغول کرده است هدف قرار گرفتن استقلال کشور در این توافقنامه است . مسئله این است که بر خلاف معاهده NPT طرف ایرانی در توافقنامه ژنو پذیرفته است که مواردی همچون  ، محل غنی سازی، نیاز ایران به مواد غنی شده، سطح غنی سازی، زمان اجرای برنامه غنی سازی، میزان ذخایرو... باید به تایید طرف غربی برسد و همچنین ایران باید اقدامات لازم برای پذیرش پروتکل الحاقی را انجام دهد.
به نظر ما پذیرش این در خواست ها استقلال کشور را زیر سوال خواهد برد، زیرا هرگونه پیشرفت علمی کشور، که در بسیاری از زمینه ها وابستگی تام وتمام به دانش هسته ای دارد را به اختیار طرف غربی قرار می دهد و بی تردید در صورت توفیق آنها در این حوزه، دیگر حوزه های مرتبط با  پیشرفت های دفاعی و علمی کشور را نیز مورد هدف قرار خواهند داد. آیا این مسائل باعث سرخوردگی دانشمندان جوان کشور و توقف در پیشرفت های علمی دهه اخیر نخواهد شد؟

جناب آقای دکتر روحانی، رئیس جمهور محترم ، از ابتدای اطلاع نسبت به قسمتی از  توافقنامه ژنو، این سوالات ذهن ما  ، جمعی از اساتید دانشگاه های کشور و قطعا  جمع های بزرگتری از دغدغه مندان به پیشرفت کشور را به خود مشغول کرده است، آیا جنابعالی انتظار دارید در چنین وضعیتی اساتید دانشگاه های کشور امضا کنندگان این توافقنامه را مورد حمایت قرار دهند.

البته از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی انتظار است که براساس  وظیفه نمایندگی  و سوگندی که بعمل آورده اند در این موضوع بسیار مهم با سنجش جوانب کار و به خصوص حفظ استقلال و جلوگیری از موانع پیشرفت های علمی کشور، وظایف نمایندگی خویش را ایفا نمایند.